Cemâlin arzı kılmazsa dilârâ
Derûnumda sağalmaz işbu yara
Hevâya gitti ömr-i nazeninim o
iki âlemde kaldım bahtı kara
Belâ bahrinde gark oldu sefînem
Ümîd kalmadı çıkmağa kenara
Erenlerden bana olmadı imdâd
Mukadder böyle yazılmış ne çâre
Aman dedikçe yaman oldu hâlim
Visale çâre yok ol gülizâra
Cefâdan gayrı görmedim safâsın
Aceb bilmem ki n'etdim ben o yâra
Mukadder olmaz imiş lâ-yugayyer
Ne hâsıl gezmeden Belh'i Buhara
Der-i Sami'ye geldim ilticaya
Dedim kıl merhamet bu ihtiyara
Ki bende kalmadı hergiz liyâkat
Mukabil olmağa bu nefs-i mâra
Pîrinden himmeti bol iste Salih
Seni Mevlâ bu gafletten uyara
|
Cemâl = Yüz güzelliği.
Dilara = Sevgili, gönlü kapan.
Derûn = İçtaraf, kalp.
Hevâ = Nefsin ve bedenin istekleri.
Bahr = Deniz.
Sefine = Gemi, vücud.
Garkolmak = Batmak.
Mukadder = Takdir olunmuş yazı.
Visal = Ulaşma, vâsıl olma.
Gülizâr = Gül bahçesi, dergah.
Lâ-yugayyer = Değişmez, bozulmaz.
Der = Kapı.
İltica = Sığınma.
Hergiz = Asla
Liyakat = İktidar, hüner, marifet
Nefs-i mâr = Yılana benziyen nefis |
