03-ERİŞTİ HİMMET-İ ŞEYHİM İNAYET EYLEDİ MEVLÂ
Erişti himmet-i şeyhim inayet eyledi Mevlâ
Açıp "lâ" perdesin gördüm kamusu "mazhar-ı illâ"
Hüve'l-Evvel Hüve'l-Âhir Hüve'l-Bâtın Hüve'z-Zâhir
Hüve'r-Rahim Hüve'l-Kâhir Hüve'l-Ferd ü Hüve'l-Mevlâ
"Ve in min şey'in illâ" dan meğer kim olmadın agâh
Kuru dava ile kaldın çürüttün ömrü vaveyla
Ki sen ol nûr-ı Ahmed'ken Ahad'den vâhidiyyetken
Dahi sırr-ı hüviyyetken kalasın âlem-i süflâ
Yalancı nefsimi bildim büyük düşman imiş gördüm
Kulûb-ı mutmain oldum bu âlem oldu hep me'vâ
Bilindi "küntü kenz" sırrı açıldı perde-i zulmet
Görürem bu cihan halkı kimi Mecnun kimi Leylâ
Elinde var iken fırsat geçirme idegör gayret
Tutagör bir yed-i kudret olunsun menzilin bâlâ
Tena'um içre cennetten celâli kahrına düştün
Yedi tamuya bend oldun düşün bir mebdein ara
Tenin toprak canın sudur nefis bâd-ı hevâdandır
İyi bil nârıdır ruhun meded ermek dile nura
Şerî'at pâyine bend ol hakikat râhına azm et
Bulup bir mürşid-i kâmil bu derdin çâresin ara
Pir-î Sâmî gibi şahı bulup sıdk ile kıl âhı
Açar ol müstakim râhı eriştirir seni yâra
Ayırma Salih'i yâ Rab Muhammed şeyh-i Sâmî'den
Ağardı lihyemiz şahım velâkin kalbimiz kara
Lâ, illâ = Kelime-i tevhidin yokluğu ve varlığı ifade eden baş ve sonu (Allah dan başka ilah yoktur).
Hû = Hû, 0 demektir ve Allah'ın zat ismidir. Evvel, Âhir, Bâtın, Zahir, Kahir, Ferd ve Mevlâ O'dur demektir.
Ve in min şey'in illâ" = Isra sûresi 44. âyeti. "O'nu hamd ve teşbih etmeyen hiçbirşey yoktur..."
Agâh = Vakıf, bilen.
Vaveyla = Eyvah, yazık.
Ahad, Vahid = Tek, eşsiz (Allah'ın sıfat).
Sırr-ı hüviyyet = Aslı, geliş yeri. Allah'ın nurundan olma hali.
Süfla = Sefil, aşağı, bayağı.
Kulûb-ı mutmain = Nefs-i mutmain olan, Allah'a O'nun istediği şekilde ve layıkıyla inanan.
Mevâ = Yurt, makam, cennet.
Küntü kenz = "Ben bir gizli hazineydim" (Hadis-i Kudsi.)
Perde-i zulmet = Karanlık perdesi.
Yed-i kudret = Kudreteli.
Menzil = Yollardaki konak yeri, ev, konak, mesafe.
Bâlâ = Yüksek.
Tena'um = Nimet içinde, bolluk içinde b ul unarak rahat etme.
Celâl = Cenab-ı Hakkın sıfat.
Tamu = Cehennem.
Mebde = Evvel, başlangıç.
Bu beyitte = Bedenin toprak, su, hava, ateşten ibaret olduğu anlatılıyor.
Nâr = Ateş.
Pay = Ayak, kök.
Râh = Yol.
Müstakim rah = Düz ve doğru yol.
Lihye = Sakal.
